Με αθρόα προσέλευση πιστών τελέστηκε η ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου στην ενορία μας. Το ανυπέρβλητο ποιητικό και μεστό θεολογικών νοημάτων κείμενο εξακολουθεί να συγκινεί τις ψυχές μας με μια διαχρονική επικαιρότητα. Στην σύγχρονη ηθικά φαλκιδευμένη κοινωνία μας οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου ενδυναμώνουν την ψυχή μας και μπολιάζουν μέσα της, αρετές που εν πολλοίς στις μέρες μας είναι ξεχασμένες. Αξίζει να μνημονευθεί πως καθ’ όλη την διάρκεια της σαρακοστής , ψάλαμε τις τέσσερις στάσεις των Χαιρετισμών έμπροσθεν ιεράς εικόνος, πιστού αντιγράφου της θαυματουργού και εφεστίου Θεομητορικής εικόνος του Αγίου Όρους, της φερούσης το προσωνύμιο ‘Άξιον εστί’. Παρακάτω παρατίθεται η θαυμαστή ιστορία της προαναφερθείσης εικόνος: Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα αυτή βρισκόταν σε ένα παντοκρατορινό κελί στην τοποθεσία τη λεγόμενη «κοιλάδα του Άδειν» κοντά και κάτω από τη σκήτη του Αγίου Ανδρέα. Την 11 Ιουνίου 980 ο γέροντας έλειπε από το κελί, καθώς είχε πάει σε μια αγρυπνία στις Καρυές, αφήνοντας μόνο τον υποτακτικό του. Ο υποτακτικός τη νύχτα έκανε κανονικά τον κανόνα του. Ακούει σε μια στιγμή να του χτυπάνε την πόρτα, ανοίγει και βλέπει έναν περαστικό να του ζητάει να τον φιλοξενήσει, πράγμα που γίνεται. Συνεχίζει ο μοναχός τον κανόνα του μέχρι που φτάνει στην 9η ωδή «Την τιμιωτέρα των Χερουβείμ...». Τότε τον διακόπτει ο φιλοξενούμενος και του λέει: «Όχι, πρώτα θα πεις: Άξιον Εστί ως αληθώς...» ως συμπλήρωμα του υπό του Κοσμά Μαϊουμά Μεγαλυνάριου της Θεοτόκου. Ο μοναχός ενθουσιασμένος ζητάει να του γράψει ο νέος τον ύμνο. Ο νέος, που έγραψε τον ύμνο και εξαφανίστηκε, κατά την παράδοση ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Όταν επέστρεψε ο γέροντας του είπε ο υποτακτικός τα γεγονότα και αφού ενημερώθηκε η Ιερά Κοινότητα μεταφέρθηκε η εικόνα στο Πρωτάτο, όπου και συνεχίζει να θαυματουργεί μέχρι σήμερα, ενώ και το κελί που τιμήθηκε από την Αρχαγγελική επίσκεψη φέρει επίσης το όνομα «Άξιον εστί».
Έτσι, το Μεγαλυνάριο αυτό της Θεοτόκου που συνέθεσε ο Κοσμάς (ο επίσκοπος Μαϊουμά) σήμερα ονομάζεται «Άξιον Εστί», εκ των δύο πρώτων λέξεων του Θεομητορικού αυτού Ύμνου που έχει ως εξής:
Άξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον,
Σε μεγαλύνομεν.
Ευχόμαστε η Πλατυτέρα των ουρανών, το Ρόδον το αμάραντον, η Αυλή των λογικών προβάτων, η Παναγία των ψυχών μας να βρίσκεται ολκάς και εύδιος λιμήν για όλους εμάς τους της νοητής θαλάσσης του βίου πλέοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου